Η Shakira, η πολυβραβευμένη κι αγαπητή star, παρουσιάζει το 12ο studio album της καριέρας της, «Las Mujeres Ya No Lloran», που είναι διαθέσιμο, τόσο στις streaming υπηρεσίες, όσο και σε τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις βινυλίου.
Με το «Las Mujeres Ya No Lloran», που κυκλοφορεί από την Panik Records/ Sony Music, η Shakira μας δείχνει την δύναμή της, μετά από επτά χρόνια, μετατρέποντας τις δύσκολες εμπειρίες σε πολύτιμες στιγμές.
Το album περιλαμβάνει 16 τραγούδια: 8 νέα, ένα νέο remix και 7 ήδη κυκλοφορημένα smash hit singles, όπως το «Music Sessions Vol. 53» με τον Bizarrap, το «TQG» με την Karol G, το «Monotonía» με τον Ozuna, το «Te Felicito» με τον Rauw Alejandro και το «Copa Vacía» με τον Manuel Turizo, τα οποία μετρούν πάνω από 3,7 δισεκατομμύρια streams στο Spotify.
Παράλληλα με το νέο album, η Shakira κυκλοφόρησε το music video του «Puntería», τη συνεργασία της με την Cardi B, στο οποίο εμφανίζεται και ο star Lucien Laviscount της σειράς «Emily in Paris».
Όπως ανέφερε η Shakira, «το video διαδραματίζεται σε έναν πλανήτη όπου οι γυναίκες κυβερνούν ως Αμαζόνες, οι οποίες είναι οι κόρες της Αρτέμιδος. Κυνηγάω (τον Lucien) και αυτός βγάζει πόδια και γίνεται άνθρωπος. Είναι πολύ θηλυκό και όμορφο, με μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που είναι μια αναλογία στην ενδυνάμωση των γυναικών».
Το «Las Mujeres Ya No Lloran» είναι διαθέσιμο σε τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις, η καθεμία εκ των οποίων συνοδεύεται από μία αποκλειστική χρωματιστή παραλλαγή βινυλίου. Η έκδοση Sapphire είναι διαθέσιμη αποκλειστικά στο Amazon, ενώ η έκδοση Ruby διατίθεται αποκλειστικά στο Target. Οι θαυμαστές μπορούν να βρουν την έκδοση Emerald αποκλειστικά στο επίσημο κατάστημα της Shakira στην ιστοσελίδα της, ενώ η έκδοση Diamond διατίθεται σε όλα τα μεγάλα καταστήματα λιανικής πώλησης.
Μιλώντας για το album, η Κολομβιανή superstar είπε στην εφημερίδα UK Times: «είναι η μετατροπή του πόνου σε δημιουργικότητα, της απογοήτευσης σε παραγωγικότητα, του θυμού σε πάθος, της ευπάθειας σε ανθεκτικότητα. Υπήρχαν τόσα πολλά κομμάτια της ζωής μου που κατέρρευσαν μπροστά στα μάτια μου και έπρεπε κατά κάποιον τρόπο να ξαναχτίσω τον εαυτό μου, μαζεύοντας τα από το πάτωμα και βάζοντάς τα όλα μαζί. Η κόλλα που τα κράτησε όλα μαζί ήταν η μουσική».